ආදරනීය පුංචි මිනිසුනේ..

යන්න මිනිසුන් අතරට
ඔවුන් හා වාසයට
ඔවුන්ගෙන් ඉගෙන ගන්න
ඔවුන්ට කියා දෙන්න.
(චීන කවියකි)

ආදරනීය පුංචි මිනිසුනේ..
මා ඔබ සමග වාසය කර ඇත.
ඔබ සමග එක පතේ කා ඇත.
ඔබ සමග ගුටි ඇනගෙන ඇත.
ඔබගේ දියනිවරැන් සමග යහන්ගතව ඇත.

ඔබගේ වචන හරිම කටෝරයි..
ඔබගේ උපමාවන් හරි හරිම දරදඩුයි.
ඔබගේ විහිලු බැලූ බැල්මට අශිෂ්ඨයි..

එහෙත්
ඔබ කියා දුන් දෑ සරසවියකින් කෙලෙස ලබන්නද ?
ඔබ කියා දුන් දෑ හරිම ප්‍රායෝගීකයි.
හරිම අලංකාරයි.

නගරයට ගොසින් මා ගොඩාක් ඉගෙන ගත්තා කියා..
කඩදාසි කොලයක රනින් ලියා හරි උජාරැවට මා අත තැබුවා.
එහෙත් ආදරනීය පුංචි මිනිසුනේ..
මා අද මාගේ පන නල ගැටගසා ගන්නේ ඔබ කියාදුන් දෙයිනි..

මා තුල තිබු උද්දච්ච මැටි මෝල් මොලය අයින් කරේ ඔබයි.
කෙස් පැලෙන පොට්ට තර්ක වලට පයින් ගසා
පුකට පයින් දෙකක් ඇන මහපොළොවට ඇද දැම්මේ ඔබයි.
ඔබ ඒ කල දෑ මට මහ මෙරක් වටී.

මන්ද
අද මට වැසිකිලි වලක් සේදීම සිට ඉහල පරිපාලන නිළධාරියකු දක්වා නිරවුල්ව වැඩ කිරීමේ කලාව කියා දුන් බැවිනි..


මේ සමග බේලිං මාමා ‍හොර උක්කුන් මාමාගේ ගඩොල් කපන තැන කියු කථාවක් බෙලොග් කරැවන් වෙනුවෙන් ඉදිරිපත් කරමි..

චන්දරේ චූටියා දින 3ක් වැවේ හරක් දමා ඉන්න අතරදී කන්න නැතුව ඉදල තියෙනවා.
ඉතිං මේකා දවස් තුනේම කාලා තියෙන්නේ කෝන්..
මේකා අකුලකට රින්ගලා රෙන්ඩ හදපුවාම රෙවෙන්නෑ
ඉතිං මේකා කෙදිරිගානවා. තටමනවා රෙන්ඩ කියලා..

අනේ බුදු පුක දැන්වත් ඉතින් රෙන්ඩකෝ.....
අනේ බුදු පුක අයේ කෝන් කන්නෑ බුදු පුක.. දැන්වත් ඉතිං රෙන්නකෝ..
කියාලා..

මේ මරියා කෝන් කාපුවාම බඩ වේලවනවා කියලා හොදට දන්නවා.
බඩේ මොකුත් නෑ කියලත් හොදට දන්නවා..

එත් ඉතිං බොරැවට රෙන්ඩ හදනවා..

දැන් එයට උපමාවක් හැදී ඇත.
රෙන්ඩ පුකේ ගූ කීවලු.